Podstawa odprawy emerytalnej, gdy pracownik przepracował dwa miesiące

Odprawę emerytalną oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop. Sposób ustalenia ekwiwalentu uregulowano w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. U. z 1997 r. nr 2, poz. 14 ze zm.). Przewiduje ono, że składniki określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości przyjmowane są do obliczenia ekwiwalentu w wysokości należnej w miesiącu nabycia do niego prawa. Składniki przysługujące za okresy nie dłuższe niż 1 miesiąc (tzw. zmienne miesięczne), wypłacone w okresie 3 miesięcy bezpośrednio poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu, uwzględnia się w średniej wysokości z tego okresu. Natomiast składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy dłuższe niż 1 miesiąc, wypłacone w okresie 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu, wlicza się w średniej wysokości z tego okresu.

Katalog składników wynagrodzenia, których nie należy uwzględniać w podstawie wymiaru tego świadczenia, zawiera § 6 rozporządzenia z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop, zgodnie z którym należy pominąć m.in. nagrodę jubileuszową, ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy oraz składniki wypłacane jednorazowo.

 Odprawa emerytalna jest świadczeniem powszechnym, które gwarantuje pracownikowi Kodeks pracy. Wypłacana jest zawsze i nie zależy ona od stażu pracy pracownika, ani od tego ile pracuje u ostatniego pracodawcy.

Dla uzyskania prawa do tego świadczenia wymagane jest, aby nabycie uprawnień emerytalnych było powiązane z rozwiązaniem umowy o pracę. W przeciwnym przypadku pracownik nie będzie miał prawa do odprawy. Aby pracownik nabył prawo do odprawy muszą zostać spełnione łącznie przesłanki:

• pracownik nabył prawo do emerytury,
• nastąpiło zakończenie stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę,
• pracownik nie pobrał wcześniej odprawy.

O wypłatę odprawy emerytalnej można się ubiegać od dnia rozwiązania stosunku pracy także wtedy, gdy decyzja ZUS przyznająca emeryturę została wydana później.

Po przejściu na emeryturę pracownik-emeryt może ponownie nawiązać stosunek pracy z tym samym lub innym pracodawcą i nie wpływa to na jego prawo do odprawy, co wynika z wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z 21 listopada 2012 r. (sygn. akt III APa 12/12): „status emeryta nie dyskwalifikuje z prawa do podjęcia ponownego zatrudnienia u tego samego, czy też innego pracodawcy. Zatem okoliczność ta nie może pozbawiać prawa do odprawy emerytalnej”.

Kodeks pracy gwarantuje pracownikom odprawę emerytalną w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. Jest to kwota minimalna, pracodawca może uregulować w wewnętrznych zapisach wyższą kwotę dla pracowników odchodzących na emeryturę. Jeżeli ta kwestia nie jest regulowana w żadnym z dokumentów firmy, wtedy obowiązują przepisy ogólne Kodeksu pracy.

Odprawa jest świadczeniem jednorazowym.

Odprawę tę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop. Sposób ustalenia ekwiwalentu uregulowano w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. U. z 1997 r. nr 2, poz. 14 ze zm.). W myśl przepisów, do podstawy odprawy:

1. nie zalicza się składników wynagrodzenia takich jak.:

• jednorazowych lub nieperiodycznych wypłat za spełnienie określonego zadania bądź za określone osiągnięcie,
• wynagrodzenia za czas gotowości do pracy oraz za czas niezawinionego przez pracownika przestoju,
• gratyfikacji (nagród) jubileuszowych,
• wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego, a także za czas innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
• ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy,
• dodatkowego wynagrodzenia radcy prawnego z tytułu zastępstwa sądowego,
• wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,
• kwoty wyrównania do wynagrodzenia za pracę do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę,
• nagród z zakładowego funduszu nagród, dodatkowego wynagrodzenia rocznego, należności przysługujących z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej,
• odpraw emerytalnych lub rentownych albo innych odpraw pieniężnych,
• wynagrodzenia i odszkodowania przysługującego w razie rozwiązania stosunku pracy;

1. zalicza się składniki wynagrodzenia określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości należnej w miesiącu nabycia prawa do tej odprawy;
2. zalicza się składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikowi za okresy nie dłuższe niż 1 miesiąc, uzyskane przez pracownika w okresie 3 miesięcy poprzedzających miesiąc nabycia prawa do odprawy, w przeciętnej wysokości z okresu 3 miesięcy;
3. zalicza się składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikowi za okresy dłuższe niż 1 miesiąc, wypłacone w okresie 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzających miesiąc nabycia prawa do odprawy, w średniej wysokości z tego okresu.

Odprawa emerytalna jest zwolniona od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o PIT, tj. w ramach ulgi dla seniorów. Zwolnienie to jest limitowane. Są nim objęte przychody w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł. Ponadto, aby korzystać z omawianego zwolnienia od podatku, podatnik nie może otrzymywać, mimo nabycia uprawnienia, świadczeń emerytalnych/rentowych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o PIT. Uwzględnienie przez płatnika tego zwolnienia jest możliwe po złożeniu przez pracownika oświadczenia o spełnieniu warunków do jego stosowani